Το Τρίπτυχο

«Τί κάνεις;»

Όταν μιλάμε για τον εαυτό μας ή όταν επικοινωνούμε με τους άλλους, η εσωτερική φωνή μας δεν διαχωρίζει τη σκέψη, το σώμα και το συναίσθημα. Μιλούν όλα σαν ένα, ή όποιο προλάβει πρώτο! «Καλά», «Έτσι κι έτσι», «Είμαι πτώμα», «Έχω υπάρξει και καλύτερα» κ.λπ..

Μόνο αν κάποιος τα μελετήσει σε βάθος μπορεί να δει τη διαφορετικότητά τους. Μπορεί το σώμα να μην αισθάνεται καλά, η σκέψη να πετάει στα σύννεφα και το συναίσθημα να είναι μπερδεμένο. Μπορεί η σκέψη να είναι υπερφορτισμένη, το συναίσθημα ουδέτερο και το σώμα πιασμένο.

Το Τρίπτυχο Σκέψη-Σώμα-Συναίσθημα είναι ο πιο δυναμικός τρόπος να εισχωρήσουμε στην αυτοπαρατήρηση της ψυχολογίας μας και να μάθουμε τον εαυτό μας.

«Τί εννοείς;» 

Όταν κάτι συμβαίνει στο περιβάλλον μας, το Τρίπτυχό μας εκφράζεται ταυτόχρονα. Είναι σαν να λένε και οι τρεις χαρακτήρες τη γνώμη τους.

Το Σώμα αντιδρά άμεσα σε κάθε ερέθισμα. Πονάει, χαλαρώνει, πιέζεται, ιδρώνει, μένει ουδέτερο, αγχώνεται κ.λπ.. Η φύση του είναι να απαντά στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα.

Η Σκέψη ψάχνει να εξηγήσει ή να κατανοήσει τον κόσμο. Αναλύει, συνθέτει, προβληματίζεται, λύνει ή ιεραρχεί προβλήματα κ.λπ.. Η φύση της είναι να ερευνά.

Το Συναίσθημα, αν είναι πολύ έντονο, αντιδρά άμεσα, διαφορετικά κρύβεται μέχρι να αποκωδικοποιηθεί κάποια άλλη στιγμή στο μέλλον. Εκπλήσσεται, φοβάται, θυμώνει, λυπάται κ.λπ. Η φύση του είναι να έχει άλλο χρόνο αντίδρασης στα ερεθίσματα.

Η ενδοεπικοινωνία του Τριπτύχου μας, λοιπόν, δεν είναι πάντα σαφής. Λόγω της διαφορετικότητάς τους, είναι αρκετά συνηθισμένο να διαφωνούν οι τρεις μας χαρακτήρες μεταξύ τους. Άλλοτε βρίσκονται σε ένταση και άλλοτε συνυπάρχουν αρμονικά. Άλλες φορές απλά επικρατεί η δυνατότερη άποψη.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πώς επηρεάζει το ένα το άλλο, όπως και το τί προηγείται του άλλου. Πολλές φορές η αναζήτηση αυτή μοιάζει με το μυστήριο της κότας με το αβγό. Έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα;

Η σκέψη γεννά το συναίσθημα; Πώς αποτυπώνει το σώμα μας το συναίσθημα; Το συναίσθημα μπορεί να υπάρχει χωρίς τη σκέψη που το αποκωδικοποιεί; Πόσο εξηγείται το συναίσθημα νευροβιολογικά;

Για τη θεραπευτική προσέγγιση του Τριπτύχου, θεωρούμε ότι, Σκέψη-Σώμα-Συναίσθημα μιλούν παράλληλα, ώστε να αποφύγουμε την υπερανάλυση και να επικεντρωθούμε στην πληροφορία που μας δίνουν. Αυτό μας βοηθά να γίνουμε πιο ακριβείς στη διάγνωση και στη θεραπεία.

«Τι έχεις;»

Το Τρίπτυχό μας οδηγείται σε ανισορροπία όταν για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν εκφράζεται αληθινά σε κάποιο σημαντικό τομέα της ζωής μας.

Οι έρευνες δείχνουν ότι οι περισσότερες ασθένειες συνδέονται τουλάχιστον με μία αγχώδη διαταραχή ή χρόνιο στρες στη ζωή μας.

Αυτό που ονομάζουμε δυσκολία ή ασθένεια προκύπτει, συνήθως, από το μπλοκάρισμα ή την παρερμηνεία των πληροφοριών που δεχόμαστε από τις τρεις γλώσσες του Τριπτύχου μας:

1. Τη γλώσσα της Σκέψης

2. Τη γλώσσα του Συναισθήματος

3. Τη γλώσσα του Σώματος.

Για παράδειγμα, το Συναίσθημά μας μπορεί να είναι πιεσμένο μέσα σε μία σχέση ή στην εργασία. Για χρόνια, μπορεί να μας δίνει αρνητικό μήνυμα, αλλά να μην το διαχειριζόμαστε. Σταδιακά, μπορεί η σκέψη μας να καταφύγει σε ιδεοψυχαναγκασμούς ή το σώμα μας σε εθισμούς ώστε να εξισορροπηθεί το αρνητικό συναίσθημα.

Σε άλλο παράδειγμα, μπορεί η σκέψη μας να είναι αρνητική για την κοινωνική ή την προσωπική ζωή, αλλά να θεωρούμε ότι δεν μας επηρεάζει συναισθηματικά. Μάλιστα, μπορεί να χτίζουμε ολόκληρες ιδεολογίες για να στηρίξουμε μία άρνηση. Αυτό μπορεί να επηρεάσει σταδιακά το σώμα μας και κάποια στιγμή να εμφανίσει ασθένεια, όπως μία στομαχική, καρδιακή ή αγχώδη διαταραχή, χωρίς να γνωρίζουμε συγκεκριμένα από πού προήλθε.

Το ανείπωτο, λοιπόν, αυτό δηλαδή πού δεν ακούγεται μέσα στην αέναη ενδοεπικοινωνία του Τριπτύχου μας, είναι αυτό που είτε δημιουργεί συνήθειες συμπεριφοράς, είτε διογκώνεται σιωπηλά μέχρι να ξεσπάσει ψυχοσωματικά σε απρόσμενη στιγμή.

«Τί θα κάνεις;»

Η θεραπεία του Τριπτύχου είναι μία πρόσβαση στην αλήθεια του.

Αφού διερευνήσουμε το ιστορικό που φέρνει ένα Τρίπτυχο στη σημερινή του ισορροπία, χρησιμοποιούμε διαφορετικές ψυχοθεραπευτικές τεχνικές έκφρασης ώστε να αποκωδικοποιήσουμε κάθε πτυχή του.

Χρειαζόμαστε λοιπόν μία συνθετική θεραπευτική προσέγγιση για να μεταφράσουμε τις τρεις γλώσσες του Τριπτύχου μας.

Η βασική προσέγγιση είναι η γνωσιακή, η οποία αγκαλιάζει το ψυχόδραμα, τη φωτογλώσσα, τη θεραπεία τέχνης, και τη σωματική θεραπεία άγχους Αυτογενή Χαλάρωση.

Η θεραπεία περιλαμβάνει:

1. την αποδοχή μιας δυσλειτουργικής ισορροπίας στη ζωή μας

2. την απόφαση να τη μετακινήσουμε, ώστε να βρούμε μία άλλη ισορροπία με την οποία αισθανόμαστε πιο άνετα

3. την πρακτική εφαρμογή των αλλαγών στη ζωή μας, ώστε να ελέγξουμε την ψυχολογική μας εξέλιξη

Στο πέρας μιας θεραπείας, έχουμε μία αίσθηση πως δεν θυμόμαστε ακριβώς πώς αισθανόμασταν πριν που είχαμε τη δυσκολία. Για να φτάσουμε εκεί, έχουμε δημιουργήσει μία νέα δυνατή ισορροπία Τριπτύχου όπου η Σκέψη, το Σώμα και το Συναίσθημά μιλούν και επικοινωνούν με άλλη διάθεση και βαθιά ειλικρίνεια.

«Τί θέλεις;»

Δεν είμαστε πιο ανταγωνιστικοί, ούτε στην προσωπική ούτε στη συλλογική μας ζωή, χρησιμοποιώντας μόνο τη Σκέψη μας. Το μυστικό της συνθετικής ψυχοθεραπείας είναι η ανάπτυξη της γλώσσας της Σκέψης, του Σώματος και του Συναισθήματός μας, ώστε η ετοιμότητα στο παρόν να είναι πιο αληθινή, χωρίς να κρατά απωθημένα.

Ο πρώτος στόχος της θεραπευτικής προσέγγισης του Τριπτύχου είναι η δημιουργία μιας νέας ισορροπίας χωρίς τις δυσκολίες, τις διαταραχές ή την παθολογία της αρχικής μας επαφής.

Ο δεύτερος στόχος είναι η καλλιέργεια της Συναισθηματικής Νοημοσύνης. Έτσι σταθεροποιούμε τη νέα ισορροπία μας βασισμένη στην αυτογνωσία και την αυτοπεποίθηση. Η σχέση με τον εαυτό μας γίνεται πιο ειλικρινής και η συνύπαρξή μας με τους άλλους πιο ουσιαστική. Το Συναίσθημα ανοίγει το δρόμο της δημιουργικότητας στη ζωή μας χωρίς να φοβάται, αφού έχει βρει τις κλίσεις και τα ταλέντα του.

Το Τρίπτυχο δεν ζει ξεχωριστά. Το διαχωρίζουμε μόνο για να κατανοήσουμε τον εαυτό μας. Με την ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης μπορεί και συζεί αρμονικά, χωρίς να μιλάει πια μία ακατανόητη γλώσσα. Έτσι, καταφέρνει να ακολουθεί τις επιθυμίες του και τα όνειρα για το μέλλον χωρίς να μπλοκάρει στα εμπόδια του παρελθόντος.