Τα Τρία Στοιχεία
Αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα μέλη του ζωικού μας βασιλείου, είναι η Σκέψη. Μέσα στην ιστορία, η βιολογική μας εξέλιξη δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την πολυδιάστατη σκέψη μας, κάτι που σήμερα καθρεφτίζεται στο μεγαλείο του πολιτισμού γύρω μας. Ό,τι έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής της σκέψης του, άλλες φορές με στόχο την επιβίωση και άλλες με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής του.
Γιατί, όμως, σήμερα η ανθρώπινη σκέψη φέρνει μαζί με το μεγαλείο της και καταστροφικές ιδέες για το ίδιο το περιβάλλον και τον εαυτό της; Γιατί η κοινωνία της πληροφορίας, που δημιουργήσαμε, γεμίζει το ανθρώπινο σώμα με νέες ψυχοσωματικές ασθένειες και αυτοάνοσα νοσήματα; Γιατί οι άνθρωποι οδηγούνται όλο και περισσότερο σε ψυχικές διαταραχές, ειδικά στα σύγχρονα αστικά κέντρα;
Οι απαντήσεις κρύβονται στην ολιστική μελέτη του ανθρώπου, δηλαδή στην τρίπτυχη διάστασή του, Σκέψη-Σώμα-Συναίσθημα. Εκεί φαίνεται πώς, ιστορικά, η σκέψη μπορεί να έχει καταπιέσει το σώμα και το συναίσθημα, και να οδηγούμαστε σε δυσαρμονία.
Αν καταφέρουμε να δούμε τον εαυτό μας σαν τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες και όχι σαν έναν, αν μάθουμε τις διαφορές αυτών των χαρακτήρων μέσα μας, θα αναπτύξουμε, σταδιακά, μία νέα αυτογνωστική ικανότητα για την κατανόηση του εαυτού μας. Έτσι, θα μπορέσουμε να διακρίνουμε σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο τα σημεία που επιβαρύνεται η σκέψη, το σώμα ή το συναίσθημά μας, να εξηγήσουμε το γιατί μας συμβαίνουν συγκεκριμένα πράγματα σήμερα και να προβλέψουμε πιθανά σενάρια της μελλοντικής μας ζωής.
Σκέψη
Ποια είναι η γλώσσα της Σκέψης μας; Ποιός είναι ο χαρακτήρας της;
«Μιλώ με λέξεις και εικόνες. Άπειρες λέξεις και εικόνες ανακατεύονται μέσα μου, ασταμάτητα. Αναλύω, διαλύω, δομώ και αποδομώ κόσμους, ονειροπολώ και φαντάζομαι. Όταν μοιάζω με μαθηματικά, με φωνάζουν λογική. Όταν δεν χωράω πουθενά, με αποκαλούν δημιουργικότητα ή φαντασία. Δεν σταματάω ποτέ! Πηγαινοέρχομαι μόνιμα με ταχύτητα φωτός στο παρελθόν και στο μέλλον. Αδυνατώ να κρατηθώ στο παρόν, θα έλεγα ότι μου διαφεύγει το παρόν. Δυσκολεύομαι να αυτοσυγκεντρωθώ, αλλά όταν τα καταφέρνω είμαι πολύ παραγωγική! Μόνο στον ύπνο σταματώ και ξεκουράζομαι. Δημιουργώ καμιά φορά και κανένα όνειρο, έτσι για να μην ξεχνιέμαι! Συσσωρεύω τα πάντα στη μνήμη μου, είναι κάτι που δεν μπορώ να σβήσω με τίποτα.»
.png)
Σώμα
Ποιά είναι η γλώσσα του Σώματός μας; Ποιός είναι ο χαρακτήρας του;
«Μιλώ με όλα τα λειτουργικά μου συστήματα και με τις πέντε αισθήσεις μου. Αλλά… δεν με ακούνε πάντα. Αυτό είναι το παράπονό μου. Μου είναι εύκολο να μιλήσω με τον πόνο. Όσο πιο σκληρά μηνύματα στείλω, τόσο περισσότερο με καταλαβαίνουν. Μου φαίνεται παράξενο πως τη χαρά και την ισορροπία μου δεν την αναγνωρίζουν. Ίσως επειδή ζω κυρίως στο παρόν. Δεν μπορώ να πάω ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον… Χαίρομαι με απλά πράγματα και αντέχω πολύ στα καπρίτσια της Σκέψης και του Συναισθήματος. Αλλά καταρρέω απότομα αν με αμελήσουν για καιρό. Τότε, ουρλιάζω και με φωνάζουν ψυχοσωματικό.»
Συναίσθημα
Ποια είναι η γλώσσα του Συναισθήματός μας; Ποιός είναι ο χαρακτήρας του;
«Μιλώ την πιο ακαταλαβίστικη γλώσσα! Ουσιαστικά δεν έχω δική μου γλώσσα, δανείζομαι τη φωνή της Σκέψης ή του Σώματος. Το Σώμα, μου δίνει τη δυνατότητα να να μιλάω με πράξεις . Η Σκέψη, μου προσφέρει ελάχιστες λέξεις και εικόνες για να με περιγράψει. Ευτυχώς που έχω όλο το συμβολισμό της τέχνης να με βοηθάει, ενίοτε, να εκφραστώ. Χωρίς την τέχνη, θα έμενα άφωνο. Ποιός με καταλαβαίνει πραγματικά άραγε; Είμαι συχνά ένας γρίφος. Μάλλον, είμαι το μυστήριο που όλοι ψάχνουν, αλλά κανένας δεν ξέρει πώς να με βρει. Γεννιέμαι πολύ αυθόρμητο αλλά μεγαλώνοντας με πνίγει η Σκέψη… κι εγώ μετά… τα βγάζω στο Σώμα! Αργώ πολύ να σταθεροποιηθώ όταν κάτι με γεμίζει και γίνεται καθαρό μέσα μου, ένα κίνητρο ή ένα αντικίνητρο για τη ζωή. Όμως, αν γεννηθώ τότε αργώ να πεθάνω, ή μάλλον… δεν πεθαίνω ποτέ. Μεταμορφώνομαι από το ένα συναίσθημα στο άλλο και αλλάζω τον κόσμο…»
