Βγαίνω έξω μόνο για να μου έρθει καινούργια όρεξη να μείνω μόνος.
—Λόρδος Βύρων
Δεν έχει τόσο σημασία να έρχονται τα παιδία για να σας δείξουν αυτά που αρέσουν σε εσάς και σας κάνουν να νιώθετε περήφανοι γονείς. Σημασία έχει να μπορούν να σας ανοιχτούν για αυτά που θα σας δυσαρεστήσουν, που θα σας προβληματίσουν, και να μπορείτε να είστε δίπλα τους. Μόνο με τη δύναμη της ασφάλειας θα σας ανοιχτούν για τις δυσκολίες τους και δεν θα σας τις κρύψουν.
Τι μπορεί να οδηγήσει στην απομόνωση ή την εξαφάνιση του εφήβου;
• Ο φόβος απόρριψης στο σχολείο
• Ο φόβος απογοήτευσης στην οικογένεια
• Ένας οικογενειακός ανασχηματισμός (χωρισμός, θάνατος, μεγάλο ταξίδι)
• Ντροπή ή δυσκολία στο σεξουαλικό προσανατολισμό (ετεροφυλοφιλία, ομοφυλοφιλία, αμφιφυλοφιλία, ασεξουαλικότητα)
• Προβληματισμός για την εξωτερική εμφάνιση (παχυσαρκία, σωματική δυσμορφική διαταραχή, διατροφικές διαταραχές)
• Αδυναμία έκφρασης (συναισθημάτων ή σκέψεων)
• Απειλητικό οικογενειακό περιβάλλον (λεκτική ή σωματική βία, σεξουαλική παρενόχληση)
• Συναίσθημα καταπίεσης (υπερβολικός έλεγχος, επιβολή όρων και συμπεριφοράς)
Πώς αντιμετωπίζουμε την εφηβική κρίση;
• Είμαστε προσεκτικοί σε κάθε αλλαγή και συζητάμε για αυτή με ενδιαφέρον και όχι με κριτικό πνεύμα.
• Ανοίγουμε ουσιαστικές συζητήσεις, χωρίς όμως να φαίνεται ότι θέλουμε να ελέγχουμε την συμπεριφορά.
• Αποφεύγουμε τους εκνευρισμούς, ακόμη κι αν πιστεύουμε πως έχουμε απόλυτο δίκιο. Μόνο η ήρεμη επικοινωνία μπορεί να πείσει.
• Πέρα από τις διαφωνίες, δεν ξεχνάμε να επιβραβεύουμε κάθε θετικό στοιχείο του χαρακτήρα.
• Ενθαρρύνουμε όλες τις αναζητήσεις, γιατί μόνο έτσι θα αισθανθεί ο έφηβος ότι είμαστε μαζί του και όχι εναντίον του.
• Διαχωρίζουμε την κριτική για το σχολείο από την επιβράβευση της συνολικής συμπεριφοράς, για να μην ταυτίζει ο έφηβος τον χαρακτήρα με τη σχολική επίδοση.
• Μαθαίνουμε τον έφηβο που αλλάζει με την ίδια αγωνία που μαθαίνει κι εκείνος τον εαυτό του. Δεν τον απορρίπτουμε από επιφανειακές αντιδράσεις.
Οι περισσότερες περιπτώσεις εφηβικής απομόνωσης προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία και είναι θέμα χρόνου το πόσο μπορούμε να επέμβουμε ψυχοθεραπευτικά. Αν ο έφηβος κόψει το μονοπάτι επικοινωνίας με την οικογένεια ή το κοντινό περιβάλλον, φοβόμαστε ότι θα καταφύγει πιο βαθιά στην απομόνωσή του (κατάθλιψη) ή θα είναι επιρρεπής σε καταστάσεις που μπορεί άμεσα να τον ανακουφίσουν (κάπνισμα, ναρκωτικές ουσίες, συμπεριφορές υψηλού ρίσκου κ.λπ). Προσπαθούμε όσο μπορούμε, λοιπόν, να ψάχνουμε άμεσα ψυχολογική υποστήριξη ώστε να βοηθήσουμε με ή να επέμβουμε αποτελεσματικά στη δυσκολία. Είναι σημαντικό να έρθει όλη η οικογένεια σε μία συμβουλευτική συνεδρία, ακόμα κι αν ο εν λόγω έφηβος βρίσκεται σε άρνηση. Αυτό και μόνο θα είναι ένα πρώτο θετικό βήμα για να βοηθήσουμε.
Εάν νομίζετε πως εσείς ή κάποιο άτομο που ξέρετε μπορεί να επωφεληθεί από μία συνεδρία σχετικά με την εφηβική απομόνωση, την εφηβική κατάθλιψη, το εφηβικό άγχος ή την ανησυχία σεξουαλικού προσανατολισμού, επικοινωνήστε μαζί μας για να κλείσετε ραντεβού.
____
Τα άρθρα είναι ψυχοεκπαιδευτικά. Δεν είναι διαγνωστικά, ούτε θεραπευτικά εργαλεία. Στοχεύουν στην ενημέρωση και τη γνώση. Πηγή Άρθρου & Δικαιώματα: Εύη Σύρου, Γνωσιακή Ψυχολόγος | www.evysyrou.gr
