Η ελευθερία ενός ατόμου ορίζεται από τη διαφορετικότητά του. Αν η ανθρώπινη ελευθερία δεν συμπεριλαμβάνει τη διαφορετικότητα, σημαίνει ότι έχει ήδη οριστεί λάθος! Στα άτομα με ειδικές ανάγκες, η ελευθερία είναι άραγε περιορισμένη από τη νόρμα της ανθρώπινης βιολογίας;
Η ηθική απάντηση σε αυτό το ερώτημα από κάθε γονέα και εκπαιδευτικό ορίζει την αποτελεσματικότητα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Αυτό σημαίνει πως αν δεν ξεπεράσουμε τα προσωπικά μας στερεότυπα που αφορούν στη σεξουαλική επιθυμία και κυρίως στον αυνανισμό, είναι σχεδόν αδύνατον να καθοδηγήσουμε σωστά τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Επομένως, η προσωπική μας αυτογνωσία είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά της γνώσης. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι ακόμη και σήμερα ένα θέμα «ταμπού». Δεν μπορούμε να μιλήσουμε στα άτομα με ειδικές ανάγκες χωρίς την κατάρριψή του. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε λέξεις και εικόνες που αποτελούν την πραγματικότητα μιας βιολογικής λειτουργίας που έτσι υπάρχει στον ανθρώπινο οργανισμό. Δεν μπορούμε να στηρίξουμε την εκπαίδευση ούτε την εφαρμογή της αν εμείς οι ίδιοι ντρεπόμαστε για αυτή.
Η Ιδεολογική Βάση και το δικαίωμα για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των ατόμων με ειδικές ανάγκες περιλαμβάνει:
1. Αμέριστη ανθρωπιά: ο άνθρωπος με ειδικές ανάγκες είναι πάνω από όλα άνθρωπος και όχι ένα άτομο καθηλωμένο στην ανεπάρκειά του.
2. Ατομικότητα: κάθε άτομο μέσα από το δικό του «είναι» έχει τη δική του μοναδική ιδιότητα να ενεργεί.
3. Υπευθυνότητα: πρέπει να προωθείται η ελευθερία επιλογής καθώς και η αυτοκυριαρχία (όσο αυτό είναι δυνατό στο κάθε άτομο) στις ερωτικές σχέσεις, καθώς και στη δυνατότητα αναπαραγωγής. Η αυτονομία εξαρτάται από την ικανότητα του ατόμου να γνωρίζει τις πράξεις του, καθώς και τις συνέπειες αυτών. Η ευθύνη του εκπαιδευτικού φορέα (δηλαδή της οικογένειας και των ειδικών παιδαγωγών) κατευθύνεται στο: «πώς να χειριστώ την ελευθερία του ατόμου και την ανάγκη της προστασίας του παράλληλα;»
4. Ελευθερία στον σεξουαλικό προσανατολισμό: ο προσανατολισμός μπορεί να είναι ετεροφυλοφιλικός, ομοφυλοφιλικός, διφυλόφιλος. Κάθε προτίμηση οφείλει να γίνεται αποδεκτή.
5. Ανάμιξη των χώρων συνεύρεσης: Μόνο μέσω των κοινών χώρων συνεύρεσης στην καθημερινότητα, μπορούν τα αγόρια και τα κορίτσια, οι άντρες και οι γυναίκες να αποκτήσουν τις κατάλληλες επικοινωνιακές ικανότητες και να αντιληφθούν ρεαλιστικά το φύλο τους.
6. Ισότητα των δύο φύλων: οι διαπροσωπικές σχέσεις των φύλων οφείλουν να είναι ισότιμες και να συμπεριλαμβάνουν τη διαφορετικότητα του κάθε φύλου.
7. Αλληλοσεβασμός: οι σεξουαλικές ή ερωτικές ανταλλαγές συμπεριλαμβάνουν την ισότητα και την παράλληλη ευθύνη των συντρόφων. Κάθε άτομο πρέπει να είναι σεβαστό. Πρέπει να υπάρχει συναίνεση για κάθε πράξη.
8. Ιδιωτική ζωή: κάθε άτομο έχει το δικαίωμα ενός ιδιωτικού χώρου όπου μπορεί να έχει τη δική του σεξουαλική πρακτική. Ανάλογα πάντα με τις ειδικές του δυνατότητες ή περιορισμούς.
9. Πρόσβαση στην πληροφόρηση-εκπαίδευση: κάθε άτομο πρέπει να μπορεί να ενημερωθεί στο μέγιστο για το σώμα του, τη σεξουαλικότητά του, τα συναισθήματα, την κοινωνική συμπεριφορά.
Στο παραπάνω μοντέλο βασίζεται η διαπαιδαγώγηση των ατόμων με νοητική υστέρηση στο Pavillon du Parc στο Québec, σχολείο ατόμων με ειδικές ανάγκες. Παρουσιάστηκε το 2003 μέσα στα πλαίσια εκδηλώσεων για την Ευρωπαϊκή Χρονιά Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στη Γαλλία.
Εάν νομίζετε πως εσείς ή κάποιο άτομο που ξέρετε μπορεί να επωφεληθεί από μία συνεδρία σχετικά με την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ατόμων με ειδικές ανάγκες ή για την υγιή σεξουαλική ζωή ατόμων με νοητική υστέρηση, επικοινωνήστε μαζί μας για να κλείσετε ραντεβού.
____
Τα άρθρα είναι ψυχοεκπαιδευτικά. Δεν είναι διαγνωστικά, ούτε θεραπευτικά εργαλεία. Στοχεύουν στην ενημέρωση και τη γνώση. Πηγή Άρθρου & Δικαιώματα: Εύη Σύρου, Γνωσιακή Ψυχολόγος | www.evysyrou.gr
