Αν δεν είναι ποτέ δικό μας το λάθος, τότε δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη γι’ αυτό. Κι αν δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη, τότε θα είμαστε πάντα θύματά του.
—Ρίτσαρντ Μπαχ
Έκτρωση: η δίωξη του μωρού, της μητρότητας, της πατρότητας ή της σχέσης;
Έκτρωση. Λέξη που τρομάζει, αλλά ακούγεται πολύ συχνά. Λέξη που διώχνει μία ζωή, αλλά μπορεί να φέρει τον θάνατο σε προοπτικές ζωής πολλών ανθρώπων. Τελικά, ποιος πληρώνει το τίμημα μιας τέτοιας απόφασης; Το παιδί σίγουρα. Μήπως όμως και οι ίδιοι οι γονείς πληρώνουν ρισκάροντας τη σχέση τους;
Ο «πελαργός» ήταν ένα ψέμα, όχι ένα λάθος!
Σήμερα, θα έλεγε κανείς πως η γνώσεις αντισύλληψης έχουν πραγματικά μπει στο μυαλό όλων μας. Και ενώ η ιατρική και η τεχνολογία μας προσφέρουν απλόχερα δυνατότητες να απολαμβάνουμε το σεξ, χωρίς απαραίτητα αυτό να σημαίνει και εγκυμοσύνη, παρατηρούμε ότι τα ποσοστά εκτρώσεων αυξάνονται καθημερινά! Μήπως, λοιπόν, η αντισύλληψη έχει μπει μόνο στο μυαλό μας και όχι στο κρεβάτι μας; Τα «λάθη» της σεξουαλικής πράξης τονίζουν ότι η αντίληψή μας για την αντισύλληψη είναι μειωμένη. Τα ζευγάρια εξακολουθούν να πειραματίζονται με τις πιθανότητες και προσπαθούν να ελέγχουν την εγκυμοσύνη, χωρίς απαραίτητα να σκέφτονται ότι κάθε λάθος μπορεί να είναι και ένα παιδί.
Ο «πελαργός» φέρνει τη μητρότητα και την πατρότητα;
Το πιο δύσκολο από όλα δεν είναι τελικά ότι μπορεί ένα ζευγάρι να καταλήξει σε μία έκτρωση, αλλά το γεγονός ότι ο «πελαργός» φέρνει τη μητρότητα και την πατρότητα στο προσκήνιο της σχέσης. Το πόσο ένα ζευγάρι είναι ώριμο για οικογένεια είναι ένα ζήτημα που δεν «αποβάλλεται» τόσο εύκολα όσο το παιδί. Τη στιγμή της ανακάλυψης της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, οι συνειρμοί της γυναίκας και του άντρα δεν είναι μονάχα για το παιδί.
- Είμαι σε κατάλληλη ηλικία;
- Μπορώ να ανταπεξέλθω οικονομικά;
- Είμαι ικανή να γίνω μητέρα;
- Είμαι ικανός να γίνω πατέρας;
- Θέλω να γίνω τώρα γονιός;
- Είναι η σχέση μου δυνατή για να υποστηρίξει μία άλλη ζωή στον κόσμο;
- Τί θέλω από τον εαυτό μου και τί από τη σχέση μου τελικά;
Οι παραπάνω διερωτήσεις είναι το ξεκίνημα ενός μεγάλου ταξιδιού που φέρνει ο «πελαργός». Πολύ συχνά, συνοδεύονται από συγκρούσεις μέσα στο άτομο και μετά μέσα στη σχέση.
Το στοίχημα της ισορροπίας του ζευγαριού είναι χαμένο;
Όσο κι αν δύο άνθρωποι είναι δεμένοι μεταξύ τους, υπάρχει μία διαφορά στα φύλα που αλλάζει τον τρόπο που βιώνεται η έκτρωση. Ας δούμε τη διαδικασία σε τρία στάδια και πώς επηρεάζει τα δύο φύλα:
1) Σεξουαλική πράξη – 2) Εγκυμοσύνη – 3) Έκτρωση
Βασιζόμαστε στο ότι κάθε άνθρωπος είναι ένα Τρίπτυχο που αποτελείται από το Σώμα, τη Σκέψη και το Συναίσθημα. Σε αυτό το πολύ απλοϊκό σήμα εξέλιξης παρατηρούμε ότι τα δύο φύλα έχουν κοινή εμπειρία μόνο στο πρώτο στάδιο. Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο είναι με το σώμα τους στο πρώτο στάδιο, δηλαδή βιώνουν τη σεξουαλική πράξη από κοινού, συμμετέχουν, ανταλλάσσουν, ζουν. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το είδος της σχέσης. Είτε είναι παντρεμένοι, είτε αγαπιούνται, είτε απλά συνευρίσκονται για μία φορά, το ουσιαστικό είναι ότι και οι δύο βιώνουν την εμπειρία τουλάχιστον με το σώμα τους (εξαιρούνται οι περιπτώσεις χωρίς συναίνεση).
Τα δύο επόμενα στάδια διαφέρουν στην εμπειρία. Δηλαδή, η γυναίκα είναι ο δέκτης της εμπειρίας και σωματικά, ενώ ο άντρας συμμετέχει εκεί συναισθηματικά ή νοητικά – ή και καθόλου, ανάλογα τη συμμετοχή του στη σχέση και την εμπειρία. Σε αυτά τα δύο στάδια, της εγκυμοσύνης και της έκτρωσης, δηλαδή, δημιουργείται η μεγαλύτερη διαφορά αντίληψης που μπορεί να δέσει ή να διαλύσει τη σχέση, να ισορροπήσει ή να τραυματίσει συναισθηματικά τη γυναίκα και ίσως τον άνδρα.
Η ευθύνη, η πηγή της εσωτερικής σύγκρουσης
Το πώς ο άνδρας και η γυναίκα θα επηρεαστούν από την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη συνδέεται με την αντίληψη και την έκφραση της ευθύνης μεταξύ τους. Ποιας ευθύνης; Αρχικά, την ευθύνη του «λάθους» και μετέπειτα την ευθύνη της διακοπής της εγκυμοσύνης. Όσο κι αν η έκτρωση είναι μία τεχνική διαδικασία που διαρκεί λίγες ώρες ταλαιπωρίας σε ένα νοσοκομείο, η ευθύνη είναι μεγάλη και βάζει του συμμετέχοντες σε ένα κυκεώνα σκέψεων και συναισθημάτων. Χρειάζεται πολύ ιδιαίτερη προσπάθεια και από τον άνδρα και από τη γυναίκα για να αποβάλλουν αυτό που έχει δημιουργήσει στη σχέση τους η ευθύνη.
Για παράδειγμα:
- Γιατί δεν θέλει το παιδί;
- Δηλαδή, εγώ θα το πληρώσω το λάθος;
- Κι αν δεν καταφέρω ξανά να μείνω έγκυος;
- Τώρα κατάλαβα γιατί είναι μαζί μου.
- Μήπως δεν θέλει τίποτα από εμένα;
Αυτά είναι παραδείγματα ενός μεγάλου εσωτερικού διαλόγου που, αν δεν υποστηρίζεται συναισθηματικά από τη σχέση, μπορεί να οδηγήσει το ζευγάρι σε σύγκρουση, σε χωρισμό ή να δημιουργήσει επιθετικές συμπεριφορές για το άλλο φύλο.
Διαφορά έκτρωση-άμβλωση
Στις περιπτώσεις άμβλωσης, όπου για λόγους υγείας της μητέρας ή όταν το έμβρυο δεν εξελίσσεται ομαλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η ευθύνη έχει συγκεκριμένες απαντήσεις. Αυτό εξακολουθεί να είναι επίπονο και να επηρεάζει συναισθηματικά τη γυναίκα και το ζευγάρι, αλλά δεν δημιουργείται απαραίτητα η σύγκρουση της σχέσης αφού δεν ευθύνεται άμεσα κάποιος από τους δύο για την απόφαση της διακοπής της εγκυμοσύνης. Για αυτό, είναι πολύ σημαντικό στην έκτρωση να αναζητά και ο άνδρας και η γυναίκα τη βαθύτερη ουσία στο γεγονός, ώστε να μην τραυματιστεί η σχέση από ευθύνες που μπορεί να καταστρέψουν το ζευγάρι ή να επηρεάσουν τη γενικότερη συμπεριφορά στο άλλο φύλο ή στη σεξουαλική πράξη στο μέλλον.
Ο ψυχολογικός τραυματισμός στη γυναίκα είναι πολύ συνηθισμένος, γι’ αυτό καλό είναι να απευθύνεται άμεσα για ψυχολογική υποστήριξη, πριν τη στιγμή που θα αποφασίσει να μείνει συνειδητά έγκυος. Έτσι, θα μπορέσει να ξεπεράσει το πιθανό τραύμα της άμβλωσης ή της έκτρωσης, θα αποφύγει πιθανές σεξουαλικές δυσλειτουργίες και θα οδηγηθεί με θετική ψυχολογία στην εγκυμοσύνη όταν το επιθυμήσει.
Εάν νομίζετε πως εσείς ή κάποιο άτομο που ξέρετε μπορεί να επωφεληθεί από μία συνεδρία σχετικά με τις εκτρώσεις, την μητρότητα ή την πατρότητα, ή σχετικά με τους προβληματισμούς πριν, κατά ή μετά την εγκυμοσύνη ή γέννα, επικοινωνήστε μαζί μας για να κλείσετε ραντεβού.
____
Τα άρθρα είναι ψυχοεκπαιδευτικά. Δεν είναι διαγνωστικά, ούτε θεραπευτικά εργαλεία. Στοχεύουν στην ενημέρωση και τη γνώση. Πηγή Άρθρου & Δικαιώματα: Εύη Σύρου, Γνωσιακή Ψυχολόγος | www.evysyrou.gr
